Willem III laat bij testament alle rechten en bezittingen na aan zijn Friese neef Prins Johan Willem Friso (1687-1711).
Maar de Pruisische Koning Frederik Willem I (een kleinzoon van Frederik Hendrik) vecht die erfenis aan. Als Johan Willem Friso voor de onderhandelingen over de erfenis opweg gaat na Den Haag verdrinkt hij in het Hollands Diep. Er komt daardoor geen akkoord.
De weduwe van Johan Willem Friso, Maria-Louise van Hessen-Kassel, (1688-1765), houdt met succes de positie van het Huis Oranje-Nassau hoog. In 1732 bereikt zij een akkoord over de erfenis met de Pruisische familieleden. Dit akkoord zorgt er voor dat er materiële basis is voor het huwelijk tussen haar zoon, Prins Willem IV (1711-1751) en de Engelse koningsdochter, Prinses Anna van Hannover (1709-1759). Zij trouwen in 1734.
Willem IV Bron: RVD
Prins Willem IV wordt in 1747 de eerste stadhouder in alle gewesten van de Republiek. Hij was al eerder stadhouder geworden in Groningen en Gelderland. Onder dreiging van een Franse inval gaan ook de andere gewesten overstag. In deze periode wordt in alle gewesten de erfopvolging van het stadhouderschap ingevoerd, in mannelijke en in vrouwelijke lijn.
Willem IV kan zijn toenemende invloed maar kort benutten: hij sterft in 1751. Zijn enige zoon, Prins Willem V, is dan nog minderjarig.
Na de dood van Willem IV treedt Prinses Anna van Hannover op als regentes voor haar zoon. Na haar dood neemt Hertog van Brunswijk-Wolfenbuttel die taak over. De hertog is dan al waarnemend legerleider.
In 1792 breekt de oorlog uit tussen de Franse revolutionaire Republiek en de coalitie van Oostenrijk, Pruisen, Nederland en Engeland. De oorlog verloopt slecht voor de Republiek en dus ook voor stadhouder Willem V.
Willem V Bron: RVD
Na de Franse inval in januari 1795 moet Willem V met zijn gezin uitwijken naar Engeland. Hij brengt de laatste vijf jaar van zijn leven in ballingschap in Duitsland door, onder meer in zijn Nassause vorstendommen.
Bron: www.koninklijkhuis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten